नोट: यसलाई कथा नसम्झीदिनुहोला,आफ्नै परिवेशको सत्यघटना हो यो, काल्पनिक लागेमा क्षमाप्रार्थी छु।” 

प्रत्येक पल मरिरहेका तिनै सपनाहरूसँगै उसले विदेशजाने निर्णय गर्यो। गरीबको पुर्पुरोमा सुख कहाँ सजिलै आऊँछ। अरब पुगेको ऊ, सायद जेलको यातनाको कारणले होला, मेडिकलमा फेल भनेर फर्काइदियो। जग्गा धितो राखेर विदेश छिरेको उसको १ लाख रुपैयाँ पनि झिरिप्पै भयो। गरिबिको दिनहरु त अब सुरु हुने वाला थिए। बुहारी संग मेल नभएपछि फरकिए आफ्नै झुप्रोमा। अन्तरे रिक्सा खेप्न थाल्यो, अन्तरी तरकारी बेच्थि, वा भनौँ, गरीबिसंग सम्झौता गरे तिनवटैले। कहिले मकै त कहिले भात गर्दै, बिस्तारै ऋण पनि तिर्दै गए, अनि छोरी पनि पढाऊँदै। अलिअलि गर्दै दिन फर्के उसका पनि। खेत उकासेपछि के खाने भन्ने समस्याले पनि पिछा छाड्यो।