सपनाका कुरा

हरेक दिन,

पुर्वी आकाशमा: उदाउँछ सुर्य,

दिनभरि ज्योति बनेर हाँस्छ,

हरेक रात,

पश्चिम आकाशमा: चन्द्रमा,

त्यसैगरि, चहकिन्छ,

यि दुई,

कहिल्यै भेटेनन

कहिल्यै भेट्नेछैनन फेरि,

न कहिल्यै आँखा जुढाउँछन,

हरेक पल तड्पिरहेका छन्,

समाहित हुन- एक आपसमा।

एक दिवास्वप्न- मिलनको।

मलाई थाह छ,

तिमीलाई कहिल्यै आलिङ्गनमा बाँध्न पाउने छैन,

तै पनि

म तिम्रो अँगालो खोज्दछु,

हरेक दिन आलोकसँग,

हरेक रात चाँदनीसँग।

हराएको मृगजस्तै

एक्लो-

नितान्त एक्लो अँधेरी रातमा

आफूलाई एक्लै पाएर,

चपाई हेर्छु- टुटेफुटेका सपनाहरू,

छैन केही स्वाद तिनमा,

निरस-

ताराहरू बिनाको औँसीको रातझैँ,

तिमीसँग नबोलेका दिनझैँ।

देखिरहन्छु सपनाहरु- विपनामै,

परीपरीका, थरीथरीका, रङ्गविरङ्गका

तर अनुभव गर्न सक्दिन

अङ्गाल्न पाउँदिन,

अनि यथार्थले किच्छ।

तव सोच्छु

कस्का लागि हुन यी सपनाहरु ?

केका लागि हुन यी सपनाहरु ?

भक्कानिएर आँउछ,

दुख्छ छाती।

किन दुख्छ छाती?

छातीभित्र मुटु हुन्छ।

मुटु किन दुख्दैन त?

फेरी कसले हाँसीदिने उसको खुसीमा।

माया, साँच्चिकै यस्तै हो त?

 कतै बाट आवाज निस्कन्छ-

म बादल फाटेर

आकाश छिचोल्न हिँडेको मान्छे

मलाई अन्तरिक्षको ट्रकमा हालेर

सफा हातहरूले

ट्रकको स्टेरिङ घुमाइदेऊ ।

सपना टुट्छ,

अनि किच्छ बिपनाले,

एक्लो।

अस्थिपन्जरले ढाकेको मन,

छालाको खोल,

मष्तिस्क र आत्मा,

हुन्छ कहिलेकाहिँ,

टुट्दोरहेछ, सबै;

पर्खालमा गमला ठोक्किएझैँ,

ठोकिँदा त्यसतै कठोर मन भएका सँग,

अनि,

एक पेग, दुई पेग, धेरै पेग,

एक खिल्ली, दुई खिल्ली,

अनगन्ती खिल्लीहरूसँग,

साटिन्छ साहस,

बाँच्ने-हाँस्ने।

अन्तरिक्ष चाहर्ने सपना,

तुहिन्छ आखिर,

अर्को एक पेगको चाह बनेर ।